Prijsuitreiking!

Donderdagmiddag 23 april 2009 heeft Milan zijn prijs in ontvangst genomen die hij gewonnen heeft met een naam verzinnen voor het Ga voor gezond! - meisje.
Door Jetix zijn hiervan ook opnames gemaakt. Die worden op 27 mei en 30 mei (de herhaling denk ik) uitgezonden.
1. De echte prijs (een Wii met 2 spellen) kreeg hij voor de opnames door medewerkster Sandra B. uitgereikt. Ik heb het direct in de auto gezet, want het duurde nog wel een uur voordat het item van Milan werd opgenomen.
2. De kinderen van de Don Bosco-school speelden nog een aantal spellen die werden opgenomen en na de uitslag zong Sita het Ga voor gezond-lied.
3. De opnames met Milan gaan beginnen. De regisseur en Sita bekijken waar Milan en Sita moeten gaan staan.
4. De eerste take. Regisseur, cameraman, geluidsman, de producer met het scherm, Sandra B. die de Wii onder in beeld aan Sita moet geven, zodat zij 'm weer aan Milan kon geven. Dit was een uitgepakte Wii, omdat er geen reclame gemaakt mocht worden.
5. Alle kinderen van de Don Boscoschool waren al naar huis en het schoolplein was leeg, behalve Igor, Joeri en S. die op een speeltoestel zaten te kijken naar de opnames.
6. En weer een take.
7. Na de opnames nog even een foto met Sita.
8. en 9. Milan was nog niet thuis of de Wii en de spellen werden uitgepakt.

Weer een ervaring rijker!

Groetekes, Nicole

Joeri op survival in de Ardennen!

Joeri is 3 dagen met school op survival geweest in de Ardennen. Hij heeft genoten. Is gisteren hondsmoe thuisgekomen en heeft vandaag vrij van school. Sterker nog de vakantie is voor hem al begonnen. Klimmen, tokkelen, kano varen, vlot bouwen, abseilen, mountainbiken, "slapen"(op een hele harde ondergrond) in de slaapzak, kampvuur. Superdagen!
Groetekes, Nicole

Mijn leven is.....voetbal?!

Van huisuit heb ik niets met voetbal. We keken dus ook nooit naar voetbal op de televisie. Mijn vader vindt er geen klap aan. Er gaat nog een leuke anekdote: Toen ik een paar jaar was (lang geleden dus) kwam er een man langs de deuren met een nieuw voetbaltijdschrift. Mijn vader deed de deur open en de man vroeg of hij misschien interesse had in een voetbaltijdschrift. "Voetballen, wat is dat?", vroeg mijn vader. (Hij wist het natuurlijk wel, maar hij was die man een beetje aan het stangen). "Nou, zo'n spelletje met een bal, kent u Johan Cruijff niet?". "Johan Cruijff?", zei mijn vader, "woont-ie hier soms in de straat?". Toen gaf die man het op. Hij zei: "Met u valt niet te praten over voetbal." En het is nog steeds zo. Mijn vader is inmiddels 71 en kijkt veel liever naar schaatsen of wielrennen.

Maar toen leerde ik Albert kennen. Albert deed al jaren aan veldvoetbal en had toen al 10 jaar een seizoenkaart van VVV-Venlo. Af en toe ging ik naar mijn vriendje kijken als hij thuis moest voetballen. Maar mee naar VVV-Venlo ging ik al helemaal niet. Een beetje naar 22 voetballende jongens kijken. Ik was toch niet gek? Ach, en toen was het een keer stralend weer. Het was Pinksteren en VVV moest voetballen. Wat moest ik op een zondagmiddag alleen thuis? Dus ik ging 'ns mee. En......? Best leuk eigenlijk. Albert ging van voetbal af, omdat hij op zondag ook weleens met mij op pad wilde of met mooi weer lekker een stukje motorrijden. Af en toe ging ik mee naar VVV.

Drie heerlijke zonen werden geboren. En deze zonen bleken de voetbalinteresse van hun vader te hebben. Joeri ging op voetbal, Milan ging op voetbal, Joeri kreeg een seizoenkaart van VVV, Igor ging op voetbal (Ik heb nog geprobeerd of hij niet een andere sport wilde gaan doen, maar nee hoor....ook voetbal), Milan kreeg een seizoenkaart van VVV, Igor ging bij de Koelkids. Igor en gingen ook steeds vaker mee naar VVV. En toen promoveerde VVV naar de eredivisie. Ipv vrijdags zouden ze nu op zaterdagavond of zondagmiddag gaan spelen. Ik zei tegen Albert dat ik niet iedere 2 weken een zaterdagavond of een zondagmiddag alleen met Igor thuis wilde zijn. Dus kochten wij ook een seizoenkaart en werden net zoals Albert, Joeri en Milan lid van de supportersvereniging. Dat seizoen, en trouwens ook dit seizoen, zijn we ook met z'n vijven herhaaldelijk naar uitwedstrijden geweest (meestal met de supportersbus). Zelfs op 2e kerstdag. Helaas VVV degradeerde, maar ik vond het inmiddels zo leuk dat ik mijn seizoenkaart voor dit seizoen heb laten verlengen. Wie had dat gedacht? Ik niet in iedergeval. Ik kan het mensen ook niet uitleggen hoe leuk het is om voor een clubje te zijn. Je hebt vaste plaatsen in het stadion. Dus elke thuiswedstrijd zit je met dezelfde mensen bij elkaar. Ik zit, uitgedost met mijn van sinterklaas gekregen VVV-sjaal, tussen 2 mannen net achter Albert, Milan en Igor. Joeri staat op de sfeertribune, achter de goal, samen met zijn vrienden.

Maar er is niet alleen VVV-Venlo. We hebben ook nog SVB waar onze 3 jongens voetballen. Joeri in de B, Milan in de D en Igor in de E. Joeri en Milan trainen 2x in de week en Igor 1x keer. En dan zaterdag natuurlijk een wedstrijd spelen. Igor speelt meestal rond 9 - 10 uur, Milan rond 12 uur en Joeri rond half 3. Dat wil dus zeggen dat wij de hele zaterdag onder de (voetballen)pannen zijn, want Albert en ik proberen toch zo vaak mogelijk te gaan kijken. En een voetbalwas dat dit oplevert. Poehhh. Maar de jongens hebben er plezier in dus wij ook.

Maar het is nog erger geworden. Sinds een aantal maanden volgen we ook het eerste van SVB. Zij spelen altijd op zondagmiddag en als we kunnen en ze spelen thuis dan gaan we kijken. Dit weekend was het raak. Vrijdagavond een wedstrijd van VVV, zaterdag onze jongens en zondag het eerste van SVB. Een echt voetbalweekend. Hoe is het mogelijk dat ik er zo in gezogen ben? Ik weet het niet, maar ik vind het echt leuk. Ik merk wel dat er mensen zijn die hier een beetje raar tegenaan kijken. Die vinden voetbal voor het plebs. Dan schijn je niet op hetzelfde level te zitten, want voetbal is maar een dom spelletje. Nou ja, so what? Wij doen het wel met het hele gezin. Het is een echt gezinsuitje waar we allemaal plezier aan beleven.

En vrijdag gaan we weer....het wordt nog spannend als VVV deze week verliest en RKC wint. Ik hoop dat het goed komt en dat we dit weekend of anders volgend weekend een VVV-feestje kunnen vieren in de stad.

Voetbalgroetekes, Nicole

Zo moeder, zo zoon?!

Prijzen winnen zit dat in de genen? Ik heb geen idee, maar ik weet wel dat Milan gisteren een leuke prijs gewonnen heeft. Milan en Igor hadden beiden een naam verzonnen voor het Ga voor het gezond!-meisje (www.gavoorgezond.nl). Op de valreep had ik hun kleurplaten (met de verzonnen namen) opgestuurd. Gistermorgen kwam ik thuis van een uurtje stadten en toen zag ik op de telefoon dat er 2 bellers geweest waren. 1 telefoontje was van mijn zus en die andere had een voor mij wel heel onbekend netnummer. In het telefoonboek ben ik gaan opzoeken bij welke stad dat netnummer hoorde, maar ik kon het niet vinden. Grr. Ik heb nog 2 prijsvragen weg en bij 1 van deze prijsvragen zou je gebeld of gemaild worden als je een badjas gewonnen had. Zou het dat geweest zijn? Maar ineens dacht ik aan de gavoorgezond-prijsvraag. Op internet heb ik opgezocht waar ik die kleurplaten naartoe gestuurd had. Woerden! Weer het telefoonboek gepakt en ja hoor dat was het netnummer van Woerden. Het zal toch niet! Dus maar gewoon teruggebeld op dat nummer. "Goedemorgen met het gezondheidsinstituut NIGZ, waarmee kan ik u van dienst zijn?" "Ja, uh...iemand heeft mij gebeld dus ik dacht ik bel even terug." "En wie heeft u dan gebeld?" "Nou dat weet ik niet" "Wat voor soort werk doet u?" Ik dacht toen dit gaat de verkeerde kant op dus ik gooide het over een andere boeg. "Heeft u misschien een prijsvraag uitgeschreven?", vroeg ik. "Ja", zei de mevrouw, "de ga voor gezond prijsvraag". "Daar hebben 2 kinderen van mij aan meegedaan". "Nou dan weet ik wel met wie ik u moet doorverbinden, momentje aub." De mevrouw die ik toen aan de lijn kreeg was heel aardig en vertelde me dat Milan met zijn naam voor het Ga voor gezond!-meisje gewonnen had. Wauw!! De prijsuitreiking is donderdag 23 april bij de Don Bosco-school in Venlo, waar Jetix die middag neerstrijkt. Het is puur toeval dat ze deze keer naar een school in Venlo gaan. Het had net zo goed Groningen kunnen zijn. Milan mag dus samen met Sita de naam presenteren. Dit wordt opgenomen en uitgezonden in het Ga voor gezond journaal bij Jetix. Dus dat wordt heel spannend. En......Milan heeft een Nintendo Wii gewonnen. En die wilden de jongens zo graag hebben. De door Milan verzonnen naam geven we nog niet prijs, want het zou jammer zijn als-ie al op internet staat terwijl de presentatie nog moet komen.
Zo moeder, zo zoon?!

Groetekes, Nicole

Gepimpte tassen en een kinderfeestje!

Het pimpen van tassen stond even op de achtergrond, maar nu heb ik de smaak weer te pakken. Een half jaar geleden had ik 3 gebruikte pukkels/ransels via internet gekocht (2 geplastificeerden en 1 van canvas) en die ben ik nu aan het pimpen. Ik heb er al 1 helemaal af. Een oude postzak een emaillen plaatje erop en een stukje lint en je krijgt wat je hieronder ziet.
Ik vind 'm zelf erg leuk gelukt. De pukkel van canvas ben ik aan het bewerken met kanten tafelzeil (heel goedkoop gekocht in Turkije). Alleen krijg dat maar weer eens op die klep genaaid. Dat canvas is heel dik. Ik hoop dat het lukt. Voor de derde pukkel heb ik al lege capri-sonne pakjes aan elkaar genaaid. Dat ziet er al gezellig uit, maar het is nog te weinig. Er moet nog wat op. En ik weet nog niet wat. Ik zie op andere sites dat gepimpte tassen best prijzig zijn om te kopen. De kosten zitten vaak niet in het materiaal, maar in het bedenken en het vele zoeken naar leuke spulletjes (rommelmarkten aflopen). Zie binnenkort de foto's van de andere 2 pukkels (als ze lukken uiteraard).

Igor had gisteren een kinderfeestje van zijn beste vriendje J. En hij kwam toch met iets leuks thuis. De moeder van J. volgt al jaren schildersles en had aan haar leraar gevraagd of hij geen workshop kon organiseren in de ruimte waar ze ook les krijgt. Dus niet bij vriendje J. thuis. Dat wilde hij wel. De moeder van J. had van tevoren al de vierkante canvasdoekjes voor de kinderen in een kleur geschilderd en de 2 doekjes met boekbinderstape als een soort boekje in elkaar gezet. Igor is niet zo creatief dus hij had de voorbeelden een beetje nagetekend. Maar dat heeft hij wel goed gedaan en het resultaat vind ik enig. Igor vond het zelf ook goed gelukt.

I. zei dat het een rustig kinderfeestje was geweest. De kinderen hadden allemaal geconcentreerd zitten schilderen en plakken (veertjes, pijpenragers, enz.)

De opa van vriendje J. had gezorgd dat er bij thuiskomst de happy meals van Mc. Donalds klaar stonden. Dus dat was voor de kinderen een lekkere afsluiting van een geslaagd feestje.

Groetekes, Nicole

Watergevecht en dodo !!!

Afgelopen zaterdag was het heerlijk weer, trouwens vrijdag ook al. Dat was voor Milan en Igor weer eens aanleiding om de waterpistolen uit het vet (gewoon uit de garage) te halen. Samen met buurjongen E. hebben ze een echt watergevecht gehouden. De tuin werd in 3 kampen verdeeld, de waterpistolen/kanonnen werden verdeeld en dan spuiten maar. Ze hadden de grootste lol. De jongens rouleerden iedere keer van kamp en pistolen. En als bij 1 van hen het water op was dan werd er even bijgetankt en dan kon de volgende ronde beginnen.
Joeri had 's middags een voetbalwedstrijd in Oostrum, de anderen waren dus in de tuin aan het spelen en toen zijn Albert en ik een stukje gaan fietsen. Eerst naar Motorcenter Venlo, omdat Albert nog een cadeaubon had waarmee je producten kunt kopen waar je de motor mee schoon kan maken. Waar zullen we nu naartoe fietsen? Even naar de stad? Mmm, we hebben eigenlijk niets nodig. Nee, maar gewoon even naar de stad en dan meteen weer terug. Oké, dat is goed. Eenmaal op de brug zei Albert dat hij nog nieuwe pasfoto's nodig had. Dan laat ik die bij een fotograaf in de stad maken. Toen we in de Nieuwstraat fietsten zagen we een klein kunstmarktje op het pleintje bij Domani. Dan zetten we hier de fiets neer en dan lopen we even over het kunstmarktje. Zo gezegd, zo gedaan. Amateurkunstenaars stellen daar hun waar tentoon. Veel schilderijen natuurlijk, maar ook keramiek. En toen viel mijn oog op de Dodo !

Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en het was liefde op het eerste gezicht. Hij was gunstig geprijsd, maar ja waar zet je 'm thuis weer neer. Even met dat vrouwtje staan praten die 'm gemaakt had. Ze gaf ons haar kaartje en we liepen weer verder. Maar ik bleef maar achterom kijken. "Wil je 'm hebben?", vroeg Albert. "Ja, eigenlijk wel, maar waar zetten wij die dodo dan neer". "Als je 'm wilt hebben dan maken we wel een plekje vrij". Dus we liepen terug en zeiden, "We kopen de dodo, maar we nemen hem nu niet mee want we zijn op de fiets". "Ik kan de dodo wel bij jullie thuisbrengen vanavond". (ze wist al uit het eerdere gesprek dat wij net zoals zij in Blerick woonden). Thuisgekomen vertelden we de jongens dat we een dodo gekocht hadden. Ze geloofden het niet. Ja, echt waar, een mevrouw komt hem zo brengen. "Nee", zei Milan, "dat geloof ik niet, een dodo is toch een uitgestorven vogel?" Haha, wij lachen. Het is een beeld en geen echte vogel! Ohh!

Ik heb een plekje vrijgemaakt op de schouw. Ik weet nog niet of dat z'n definitieve plek wordt. Misschien verhuist-ie naar het dressoir. Een voordeel van de plek op de schouw is dat waar ik ook ben in de woonkamer ik de dodo kan zien. Ik ben zoooo blij met mijn dodo!!!

Groetekes, Nicole

Zelf scannen bij AH!

Gisteravond met Igor naar de AH in het Tref geweest. En waarom daar naar de AH? Omdat je daar zelf kan scannen. Van bekende B. (Ja, afgelopen zondagavond hadden we het er nog over) gehoord dat dat zelf scannen superhandig is. Nou dat wilden Igor en ik wel uitproberen. Het was lekker rustig in de winkel en ik had maar een paar dingen nodig dus wij konden op ons gemak dat apparaat testen. En leuk dat Igor het vond. En het is inderdaad handig. Ik had de boodschappenkrat uitgeklapt in de winkelwagen gezet, zodat ik de producten meteen in het kratje kon leggen. Maar voordat je het in je winkelwagen legt moet je eerst scannen. Dat is heel gemakkelijk. Een kind kan de was doen. Als je alles hebt ga je met je kar naar zo'n betaalzuil. Levert de scanner in. Houdt je bonuspas voor de scanner op de zuil en dan kun je met je betaalpas het bedrag pinnen of chippen. De (tijd)winst zit natuurlijk dat je niet al je boodschappen op de band moet leggen en van de band weer in je winkelwagen en niet bij de kassa in de rij hoeft te staan. Er zijn genoeg betaalzuilen dus daar hoef je denk ik ook niet zo gauw in de rij te staan. Maar er zit ook een minpuntje aan voor mij en dat is dat ik toch wel het contact met de caissière mis als ik altijd op deze manier boodschappen zou doen. Het is toch killer. De caissières bij de AH in Blerick kennen we en daar maak je ook weleens een praatje mee. Als de kinderen mee zijn dan krijgen ze soms aan de kassa wat. Maar Igor vond het gisteravond zo leuk dat-ie ons al opgedragen heeft aankomende vrijdag ook in Venlo de boodschappen te doen, zodat hij weer naar hartelust kan scannen.

Groetekes, Nicole

Limburgs museum en skybox !

Afgelopen zondag een dagje Venlo gedaan. Het was weer museumweekend en dan gaan we meestal even naar het Limburgs museum en museum Bommel van Dam. In het Limburgs museum pakken we dan alleen de wisseltentoonstelling, maar afgelopen zondag ging dat niet op. Met moeite hadden we Igor en Milan meegekregen naar Venlo en toen ze eenmaal in het Limburgs museum waren toen wilden ze weer de speurtocht van Pieke doen. En voor die speurtocht moet je de vaste tentoonstelling bekijken. Albert en ik hebben die al vaker gezien dus daar hadden we niet zo'n zin in, maar ja we hadden de jongens met moeite meegekregen dus mochten ze de speurtocht doen. Maar dit had wel tot gevolg dat we heel lang in het museum geweest zijn. En ondanks dat ze de speurtocht al vaker gemaakt hadden, de laatste keer was alweer een jaar of 3 geleden, vonden ze het heel leuk. Naast de speurtocht met vragen die ze moesten beantwoorden zijn er in het museum zijn ook leuke kinderdingen, zoals een geheime gang, met doorzichtige gekleurde blokjes een glas-in-lood nabootsen, met grote houten blokken een kasteel bouwen enz. enz. Alles wilden de jongens doen dus dit hield ook best op. Met als gevolg dat ik en Albert ook aan het einde van dit museumbezoek geen zin meer hadden om naar museum Bommel van Dam te gaan. We wilden lekker naar buiten.

Nou had ik ergens gelezen dat 5 april ook "de Dag van de Maasboulevard" plaatsvond. Dus togen wij naar de Oude Markt waar het plein was omgetoverd tot een klein stadspark met gras, bomen enz. Er stond een minibioscoop waar de 2 brugontwerpen gepresenteerd werden. Ik had al via internet op mijn favoriete brug (brug A) gestemd en een naam voor de brug ingediend. Albert, Milan en Igor hebben zondag gestemd, alledrie op brug B. Ja, na de presentatie in de bioscoop had ik misschien ook liever op brug B gestemd, alhoewel brug A ook heel mooi is. Maar we stonden dus op de Oude Markt en toen zag Igor de "skybox". Zie foto hieronder.

Nou dat zag hij wel zitten. Daar moest-ie in en Albert en Milan wilden ook wel. Ojee, dat is niets voor mij. Niet dat ik hoogtevrees heb, maar ik ben met zo'n dingen altijd bang voor materiaalpech. De skybox hing natuurlijk aan een kraan zo'n 50 meter boven de grond. O, als die kabel nou maar niet knapt, denk ik dan, of dat-ie kraan omvalt. De kraan stond in de buurt van de parkeergarage, dus heel langzaam lopend (ik dus) door de Jodenstraat, waar ook graszoden lagen, gingen we naar de skybox. Ik hoopte nog dat de rij heel lang zou zijn en dat ze er vanaf zouden zien, want ik zag het niet zo zitten dat ook mijn kleine mannetjes erin zouden gaan. Maar ja, daar aangekomen was de rij niet zo lang en nu ze het van dichtbij zagen wilden ze er echt in. Maar....er was een leeftijdsgrens van 12 jaar, dus Igor mocht er niet in. Hij balen! Oké dan, alleen Albert en Milan zouden gaan en ik zou met Igor wachten. De skybox was nog boven toen er gemeld werd dat er nog 2 "ritten" gemaakt zouden worden. 22 man werden er afgeteld en daar zaten Albert en Milan ook bij. De laatste "rit" was nog niet vol, Albert en Milan zaten al in de lucht, toen ik besloot toch mee te gaan. Ja, af en toe moet je je grenzen verleggen. Ik dacht wanneer krijg je weer zo'n kans en de mensen die eruit kwamen vonden het niet eng en de moeite waard. Met zweet in de handen werd ik goed vastgesnoerd in de stoel en toen gingen we naar boven. Vond het toch wel eng en keek af en toe door het glazen dak naar de kabel waar-ie aanhing. Je kon ook met je stoel draaien, maar dat durfde ik pas op het laatst een beetje. Later hoorde ik van Milan dat-ie alleen maar gedraaid had met z'n stoel. Hij vond het super. Maar het uitzicht was prachtig. Je kon echt ver weg kijken. En als je dan bedenkt dat de woonflat die er komt nog hoger wordt dan 50 meter, die mensen krijgen echt een superuitzicht.

Eigenlijk wordt die "skybox" gebruikt om te dineren in de lucht (http://www.dinnerinthesky.com/ ) en zit je met 22 mensen rondom een "tafel". In het midden kunnen mensen staan en dat is meestal de kok natuurlijk. In ons geval stond er naast iemand van dinnerinthesky ook de projectontwikkelaar die iets vertelde over de Maasboulevard. Oktober/november 2010 moeten de winkels opengaan en iets later worden de appartementen opgeleverd. Er komt een ondergrondse parkeergarage waar 550 auto's kunnen parkeren en ondergrondse winkels. Er komt een hele grote Mediamarkt en de Jumbo supermarkt. Ben benieuwd. We wachten af. Ik ben in iedergeval trots op mezelf dat ik in de skybox ben geweest.

Groetekes, Nicole