Watergevecht en dodo !!!

Afgelopen zaterdag was het heerlijk weer, trouwens vrijdag ook al. Dat was voor Milan en Igor weer eens aanleiding om de waterpistolen uit het vet (gewoon uit de garage) te halen. Samen met buurjongen E. hebben ze een echt watergevecht gehouden. De tuin werd in 3 kampen verdeeld, de waterpistolen/kanonnen werden verdeeld en dan spuiten maar. Ze hadden de grootste lol. De jongens rouleerden iedere keer van kamp en pistolen. En als bij 1 van hen het water op was dan werd er even bijgetankt en dan kon de volgende ronde beginnen.
Joeri had 's middags een voetbalwedstrijd in Oostrum, de anderen waren dus in de tuin aan het spelen en toen zijn Albert en ik een stukje gaan fietsen. Eerst naar Motorcenter Venlo, omdat Albert nog een cadeaubon had waarmee je producten kunt kopen waar je de motor mee schoon kan maken. Waar zullen we nu naartoe fietsen? Even naar de stad? Mmm, we hebben eigenlijk niets nodig. Nee, maar gewoon even naar de stad en dan meteen weer terug. Oké, dat is goed. Eenmaal op de brug zei Albert dat hij nog nieuwe pasfoto's nodig had. Dan laat ik die bij een fotograaf in de stad maken. Toen we in de Nieuwstraat fietsten zagen we een klein kunstmarktje op het pleintje bij Domani. Dan zetten we hier de fiets neer en dan lopen we even over het kunstmarktje. Zo gezegd, zo gedaan. Amateurkunstenaars stellen daar hun waar tentoon. Veel schilderijen natuurlijk, maar ook keramiek. En toen viel mijn oog op de Dodo !

Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en het was liefde op het eerste gezicht. Hij was gunstig geprijsd, maar ja waar zet je 'm thuis weer neer. Even met dat vrouwtje staan praten die 'm gemaakt had. Ze gaf ons haar kaartje en we liepen weer verder. Maar ik bleef maar achterom kijken. "Wil je 'm hebben?", vroeg Albert. "Ja, eigenlijk wel, maar waar zetten wij die dodo dan neer". "Als je 'm wilt hebben dan maken we wel een plekje vrij". Dus we liepen terug en zeiden, "We kopen de dodo, maar we nemen hem nu niet mee want we zijn op de fiets". "Ik kan de dodo wel bij jullie thuisbrengen vanavond". (ze wist al uit het eerdere gesprek dat wij net zoals zij in Blerick woonden). Thuisgekomen vertelden we de jongens dat we een dodo gekocht hadden. Ze geloofden het niet. Ja, echt waar, een mevrouw komt hem zo brengen. "Nee", zei Milan, "dat geloof ik niet, een dodo is toch een uitgestorven vogel?" Haha, wij lachen. Het is een beeld en geen echte vogel! Ohh!

Ik heb een plekje vrijgemaakt op de schouw. Ik weet nog niet of dat z'n definitieve plek wordt. Misschien verhuist-ie naar het dressoir. Een voordeel van de plek op de schouw is dat waar ik ook ben in de woonkamer ik de dodo kan zien. Ik ben zoooo blij met mijn dodo!!!

Groetekes, Nicole