Poeh, het hart zat in mijn keel afgelopen zondagavond.
Hoe het begon:
Zondagmiddag de hele middag naar de Ouverture in Venlo geweest. Een paar leuke dingen gezien, zoals in de Maaspoort de cabaretiere "Karin Bruers", erg gelachen. Dat is wel mijn humor. Milan en Igor zaten helemaal achteraan in de kleine zaal. Albert en ik zaten op de 4e rij.
- Karin: "He, daarboven zitten ook kinderen. Zijn jullie alleen hier?".
- Albert: "Nee, de ouders zitten hier".
- Karin: "Oh, willen jullie niet bij hen zitten?".
- Albert: "Nee, zij willen niet bij ons zitten".
- Karin: "Ah, dat zou ik ook niet willen!".
Haha, dat vind ik wel lachen.
Verder hebben we in Maaspoort ook nog "Op sterk water gezien". Improvisatietoneel. Heel knap. Gaan ze met iemand uit het publiek een gesprekje aan. Komt er daarna een liedje en dan komen alle aspecten uit dat gesprek weer naar boven. Alles op rijm. Ter plekke geimproviseerd.
Nadat we daarna nog wat door de stad gewandeld hadden gingen we rond half 5 terug naar de Maaspoort waar onze buren een demonstratie Iers dansen gaven. Ineens zag Milan dat niet alleen de buurvrouw en het buurmeisje de buhne opkwamen, maar ook buurjongen E. (Buurjongen E. zit bij Milan in de klas en is een vriendje). Milan wist niet dat E. ook danste.
Al met al een hele leuke middag.
's Avonds na het eten kwamen de vriendjes B. en R. aan de deur of Milan nog even kwam buitenspelen. Vriendje B. moest om 20.15 uur thuis zijn. Dus Milan mocht ook tot 20.15 uur buitenspelen. Op een gegeven moment was het 20.30 uur en Milan was er nog niet. Het begon al stilaan donker te worden. Ondertussen ging Igor naar bed. Albert ging boven tv kijken. Inmiddels was het 20.40 uur en nog geen Milan te bekennen. Ik kreeg het al warm. De moeder van vriendje B. (zijn boezemvriend) gebeld. B. was mooi op tijd thuis gekomen. Ik in paniek. Heb Albert geroepen dat ik Milan ging zoeken. Igor kwam huilend z'n kamer uit. Ik spring op mijn fiets, Albert springt in de auto. Voordat ik doelloos ga rondrijden ga ik eerst naar vriendje R. die er ook bij was. Ook R. was mooi op tijd thuis. Ik vraag waar hij Milan voor het laatst gezien heeft. "We liepen met z'n allen naar huis, ik ben zo omgelopen, vriendje M. (die er ook bijgekomen was) ging door het paadje en Milan ging via de Klingerbergsingel naar huis". Het is maar 2 minuten lopen van die plek naar huis, dus ik ben al bijna in tranen. Toch nog maar even naar vriendje M. die in dezelfde straat woont als R. Die komt met hetzelfde verhaal. Wat nu? Ik besluit om toch nog even langs huis te fietsen en daar tref ik Albert en Milan, die net thuisgekomen is, buiten aan. Albert en ik zijn opgelucht, maar ook boos. We waren zo ongerust. Wat bleek nou: Milan kwam voorbij de buren toen hij naar huis liep en dacht ik ga eens aan E. vragen hoe het vanmiddag bij het dansen was. Milan zich van geen kwaad bewust, maar Albert en ik zijn een jaar ouder geworden.
Groetekes, Nicole
Geen opmerkingen:
Een reactie posten