Igor zei een tijdje geleden: "Ik heb zo'n last van mijn 'been-oksels'."
- "Huh, been-oksels? Hoe kom je aan dat woord?"
Igor: "Nou, ik had hier pijn en toen zei B. uit mijn klas (B. zit naast hem) dat ik pijn had aan mijn been-oksels".
- "Haha wat grappig, maar weet je dan ook hoe dat plekje echt heet?"
- "Nee!"
- "Dat zijn je knieholtes."
- "Oh."
Ik vind het wel een vondst: 'been-oksels'.
Gisteren was Igor aan het opnoemen welke huisdieren vriendje J. allemaal heeft.
- "Hij heeft een vis en nog een vis en een konijn en een hamster, maar hij heeft geen 'parkwiet' meer".
Ik dacht eerst nog zou hij zich vergist had, dus vroeg ik 'm nog eens op te noemen welk dier J. niet meer heeft. Een 'parkwiet' zei Igor weer. Toen konden Joeri en ik ons lachen niet meer houden.
- "Ja", zie Joeri "die is-sie kwiet."
En toen moest ik weer erg lachen, maar was ook een beetje verdrietig, omdat het zo aan mijn broer deed denken die ook altijd van deze woordgrapjes had. Gelukkig heeft mijn oudste zoon ook onze "Plat-humor" (voornamelijk ad rem zijn en woordgrapjes) en ik hoop dat wij met z'n allen nog veel zullen lachen.
Groetekes, Nicole
Geen opmerkingen:
Een reactie posten